فرزاد موتمن: بازیگر نیستم
تاریخ انتشار: ۱۲ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۲۱۶۱۰۳
فرزاد موتمن کارگردان فیلم «شبهای روشن» دربارهی حضورش به عنوان بازیگر در فیلم «خاطرات بند باز» گفت: بازیگر نیستم و قرار نیست این کار را ادامه بدهم، قبل از این فیلم پیشنهادهایی برای بازی داشتم ولی همیشه آن را رد کردم اما زمانی که پیشنهاد بازی در فیلم را به من دادند، زمانیکه فیلمنامه را خواندم احساس کردم که کاراکتر پدر طوری نوشته شده است که میتواند بازیگر حرفهای نداشته باشد، همین نکته باعث شد که در این فیلم بازی کنم.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
نشست نقد و بررسی فیلم «خاطرات بندباز» به تهیهکنندگی سمیرا برادری و کارگردانی حامد رجبی با حضور کارگردان، بازیگران فیلم و محسن آزرم منتقد سینما شب گذشته (شنبه ۱۱ آذر) در پردیس سینمایی چارسو برگزار شد.
به گزارش ایسنا به نقل از روابط عمومی گروه سینمایی هنر و تجربه، در ابتدای این جلسه محسن آزرم منتقد سینما با بیان اینکه سینمای ایران بعد از انقلاب، سینمای اجتماعی را باب کرده است، گفت: سینمای اجتماعی از جمله غلطهای رایج است که متاسفانه برخی منتقدان سینمایی ایران به اشتباه از روی هم نوشتند در حالی اساسا سینما در ذات خودش اجتماعی است.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از فیلمها، آثار نقد اجتماعی هستند افزود: این فیلمها موضع اجتماعی دارند و قرار است جرقهای را در ذهن مخاطبشان روشن کنند؛ آثار «برادران داردن» نمونه بارز آن است. به طور مثال فیلم «رزتا» که یکی آثار آنهاست در سینما باقی نماند و این فیلم باعث شد تا قانونی برای کودکانی که زیر سن قانونی کار میکردند تصویب بشود و نامش را قانون رزتا گذاشتند.
این منتقد سینما با اشاره به اینکه ما در ایران فیلمسازانی را داریم که دغدغه نقد اجتماعی دارند گفت: آنچه که درباره سینمای اجتماعی گفته میشود اشاره به فیلمسازانی دارد که حرفی برای گفتن دارند اما کمتر فیلمسازانی هستند که بخواهند از داستان اولیه خود فراتر بروند و نقد کنند.
آزرم ادامه داد: فیلم «خاطرات بندباز» مانند اثر قبلی سازنده اش «پریدن از ارتفاع کم» مسئلهای است که خود فیلمساز دارد و اثر را با یک نگاه انتقادی میسازد و این همان چیزی است که کارگردانی را وادار به ساخت فیلم نقد اجتماعی میکند.
حامد رجبی کارگردان فیلم «خاطرات بندباز» با اشاره به اینکه ایده فیلم از واژه «شاپینگ سوسیالیستی» که توسط مراد فرهادپور مطرح شد در ذهنم شکل گرفت، گفت: البته این فیلم درباره آن واژه نیست اما محرک اصلی آن بود. چندباری فیلمنامه را بازنویسی کردیم تا در نهایت به همین که شما تماشایش کردید رسیدیم.
وی ادامه داد: فیلمسازی برای من خودآگاه نیست اما میدانستم که در فیلم نیاز به یک سکون و آرامش داریم و این مسئله در طول ساخت فیلم رعایت شد اما این بدان معنا نیست که بدون هیچ چیز از قبل تعیین نشدهای سر صحنه برویم و یک ایده کلی داشتم اما هرگز و تا لحظه فیلمبرداری کامل آن را نمیبندم و امکان تغییر وجود دارد.
حامد رجبی در ادامه افزود: من فیلمی را دوست دارم که کنشگری اجتماعی در آن وجود داشته باشد و اگر فیلمی میسازیم باید تبدیل به یک کنش شود و این کنشمندی ابتدا باید برای خود من باشد البته منظورم از کنشمندی یک کار فکری است. اینکه خود فیلم یک نگاهی را منتقل کند.
فرزاد موتمن کارگردان سینما که در این فیلم به عنوان بازیگر حضور پیدا کرده بود درباره حضورش در این فیلم به عنوان بازیگر گفت: در همین اول جلسه باید اعلام کنم که بازیگر نیستم و قرار نیست این کار را ادامه بدهم، قبل از این فیلم پیشنهادهایی برای بازی داشتم ولی همیشه آن را رد کردم. درباره بازی در این کار باید بگویم حامد رجبی را سالهاست که میشناسم و آثارش را دنبال میکردم و زمانی که پیشنهاد بازی در فیلمش را به من دادند، سمیرا برادری تهیهکننده کار گفت فیلمنامه را بخوان و بعد جواب بده. زمانیکه فیلمنامه را خواندم احساس کردم که کاراکتر پدر طوری نوشته شده است که میتواند بازیگر حرفهای نداشته باشد، همین نکته باعث شد که در این فیلم بازی کنم.
وی ادامه داد: این وسوسه همیشه با من بود که کاری که خودم به عنوان کارگردان با بازیگران انجام میدهم یک بار خودم تجربه کنم و به همین دلیل پذیرفتم و از تجربهای که کردم راضیام.
فرزاد موتمن با بیان اینکه در مرحله پیشتولید کار، چندین بار دورخوانی داشتهایم، توضیح داد: شخصیتی که بازی میکردم، بسیار مینیمال بود و برای بازی سعی کردم که بفهمم حامد رجبی از این کاراکتر چه چیزی میخواهد، مینمال بودن فضای فیلم همان چیزی است که مرا برای بازی در کار ترغیب کرد.
موتمن با اشاره به مباحثی همچون سینمای اجتماعی گفت: آنچه که به اسم درام اجتماعی در سینمای ایران نام برده میشود ژانری است در سینما که در ایران اختراع شده و پشتوانه سینمایی ندارد برای آنکه سینمای ما شبیه سینمای جاهای دیگر نباشد.
وی ادامه داد: برای من در سینما تخیل همیشه جذاب است آنچه برای من در فیلم «خاطرات بندباز» مهم بود مینمال بودن داستان و ساختار فیلم بود. داستان دختری که وارد قصه میشود و تفکرات قدیمی یک پدر و دختر را بهم میریزد و تغییر میدهد.
میرسعید مولویان بازیگر اثر نیز درباره حضورش توضیح داد: قبل از این کار فیلم «پریدن از ارتفاع کم» حامد رجبی را دیده بودم در آن اثر او لحظات ساده را خیلی تاثیرگذار به تصویر کشیده بود به همین دلیل احساس کردم که اگر در این فیلم حضور داشته باشم به خاطر جزئیات مدرنی که در پردازش کاراکتر دارد؛ بازیگر خوششانسی هستم که توانسته این فیلم را در کارنامه کاریاش داشته باشد.
«میرسعید مولویان» اشاره کرد: زمانیکه فیلمنامه این کار را میخواندم، فیلمنامه کار جزئیاتی داشت که برایم بسیار جالب بود و اینطور نیست که فیلم به خودی خود جلو رفته باشد؛ بار اول که فیلمنامه را خواندم آنقدر برخی از نکاتش برایم سنگین بود در مسیر رسیدن به دفتر حامد رجبی بار دیگر نیز خواندم تا زمانیکه با او حرف میزنم بفهمم علت آن مکثها و سکوتها چیست، البته که در این فیلم همهچیز بسیار تعاملی بوده است.
در این جلسه که اجرای آن را علی زادمهر بر عهده داشت سمیرا برادری تهیهکننده فیلم نیز حضور داشت و در پایان مخاطبان سوالات خود را از سازندگان فیلم پرسیدند.
انتهای پیام
منبع: ایسنا
کلیدواژه: فرزاد موتمن کنسرت شهيد مراسم یادبود پروانه معصومی سینمای اجتماعی خاطرات بندباز فرزاد موتمن برای بازی حامد رجبی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۲۱۶۱۰۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
مستندی درباره مادری که دو بازیگر نقش دو دختر گمشده اش را بازی می کنند
همشهری آنلاین: اگر مستندبین حرفهای هستید یا حتی اگر تنها با مستندهای حیات وحش که از تلویزیون پخش میشود آشنایی دارید، پیشنهادهایی که در اینجا برای شما داریم میتواند حسابی سر ذوق تان بیاورد.
تاریخچه وحشت عامیانهکارگردان: کییرلا جانیس
سال ساخت: ۲۰۲۱
اگر از خورههای ژانر وحشت هستید و شبها تا یک فیلم ترسناک نبینید خوابتان نمیبرد، این مستند را از دست ندهید. دوستداران ژانر وحشت به زیروزبر این ژانر توجهی وسواسگونه دارند و سبکها، زیرگونهها و تکنیکهای فیلمهای این ژانر را به دقت بررسی میکنند. وحشت عامیانه یا وحشت فولکلور یکی از زیرگونههای ژانر وحشت در سینما و ادبیات است که از عناصر عامیانه برای وحشتآفرینی استفاده میکند. این مستند کاوشی در تاریخچه وحشت عامیانه از پیدایش آن به واسطه گسترشاش در تلویزیون بریتانیا در دهه ۱۹۷۰ تا احیای آن در دهه گذشته است.
فریداکارگردان: کارلا گوتیرز
سال ساخت: ۲۰۲۴
فریدا کالو، نقاش مکزیکی، بین سالهای ۱۹۰۷ تا ۱۹۵۴ زندگی کرد و با اینکه زندگی نسبتا کوتاهی داشت، اما به دلیل هنجارشکنیهایش یکی از چهرههای مهم هنر معاصر به شمار میرود. چهره فریدا برای کسانی هم که با تاریخ هنر و نقاشی آشنایی ندارند آشناست چراکه فریدا خودنگارههای زیادی از خود کشیده بود. فریدا پس از تصادفی سخت در سال ۱۹۲۵ برای اولین بار شروع به نقاشی کرد و دردهای خودش، همجنسانش و ملتش را روی بوم آورد. زندگی پرماجرای فریدا تا به حال موضوع چند مستند و فیلم داستانی بوده. این مستندانیمشین هم نگاهی به زندگی این نقاش برجسته مکزیکی دارد.
چهار دخترکارگردان: کوثر بن هنیه
سال ساخت: ۲۰۲۳
روزی دو دختر بزرگتر الفه، زنی تونسی که مادر ۴ دختر است، ناپدید میشوند. کوثر بن هنیه، کارگردان تونسی، از بازیگران حرفهای دعوت میکند تا نقش دو دختر غایب را بازی کنند. برای الفه که غم غیاب دخترانش را بر دوش میکشد، حضور بازیگرانی در نقش آنها به معنی سر باز کردن زخمهای دل و جانش است. بن هنیه موقعیتی بدیع را شکل داده و تجربهای منحصربهفرد را در برابر دوربین ایجاد کرده که سویههای عاطفی و روانی مختلفی دارد. این مستند که برداشتهایی را از امید، طغیان، خشونت، خواهری و… عرضه میکند، سوالهایی اساسی را درباره شالوده جوامع ما به بحث میگذارد.
کد خبر 848052 منبع: همشهری آنلاین برچسبها سینمای مستند تلویزیون - مستند مادر